Bir zamanlar, küçük bir çayırda, minik ayakların keşfetmeyi beklediği renkli bir oyun bahçesi vardı. Bu bahçeye, anne ve babalarıyla gelen minik kaşifler toplanırdı.
Her sabah, güneş gülümsediğinde, kelebekler onlara oyunlar fısıldar, yumuşacık bir rüzgar saçlarını okşardı. Anneler ve babalar, çocuklarının minik ellerini tutar, birlikte doğanın ritmini dinlerdi.
Bir gün, bir salyangoz yavaşça yanlarına geldi ve dedi ki: “Sabırlı olun, çünkü her şeyin büyümesi sevgi ve zaman ister.” Çocuklar salyangoza yaprak taşırken, ebeveynler gülümseyerek onlara eşlik etti.
O bahçede herkes birlikte öğrenir, oynar ve büyürdü. Çünkü en güzel oyun, sevdiklerinle oynanan oyundu.
